Bij de 1e zondag van de advent, jaar C
Bang zijn, angst hebben, schrik beleven…
het is van alle tijden en voor alle leeftijden,
de ene keer al meer gegrond dan de andere keer.
De angst voor spoken onder je bed
of de angst om besmet te geraken,
de angst voor een onzekere toekomst,
er zijn genoeg redenen om angstig te zijn,
om met een bang en klein hartje door het leven te gaan.
De angst staat in contrast
met de vredevolle boodschap van het kerstfeest,
het feest waar we allen weer naar uitzien
en ons tijdens de advent op voorbereiden.
Jezus vraagt ons om waakzaam te zijn, hoopvol uit te zien,
met opgeheven hoofd, met helderheid van geest,
niet bezwaard door zorgen of angst.
De profeet Jeremia spreekt de belofte van God uit,
dat er redding komt voor het land en Jeruzalem veilig zal zijn,
dat er ooit vrede en gerechtigheid komt.
Je veilig en geborgen weten heeft alles te maken
met de afwezigheid van angst en gevaar.
Ouders beschermen hun kinderen en bieden hen een veilige thuis,
overheden zorgen ervoor dat bewoners in veiligheid kunnen leven,
godsdiensten bieden aan hun gelovigen een houvast, een rustpunt.
Maar helaas ligt de vrede steeds onder vuur
en is veiligheid onzeker en zo vlug geschonden.
Vele mensen zijn op de vlucht en zoeken een land
om in vrede en veiligheid te wonen.
Dat zorgt voor spanningen aan de grenzen
en fatale wanhoopsdaden van radeloze mensen.
Enkele jaren geleden schreef een zekere Sandra Gorwill:
Jij bent bang. Ik ben bang.
Jij bent bang om dood te gaan in de oorlog in jouw land.
Ik ben bang dat je die oorlog meeneemt naar het mijne.
Jij bent bang dat de grenzen voor je neus zullen worden gesloten.
Ik ben bang dat er veel mensen
met verkeerde bedoelingen hier naar toe komen.
Jij bent bang dat je niet welkom bent in Europa.
Ik ben bang dat jij mijn cultuur niet zult begrijpen.
Jij bent bang dat je nooit meer terug naar je huis kunt.
Ik ben bang dat je nooit meer terug naar huis wilt.
Jij bent bang dat wij je niet willen helpen.
Ik ben bang dat jij de hulp niet zult waarderen.
Jij wilt vast niet dat ik bang ben. Ik wil ook niet dat jij bang bent.
Laten WE er dan SAMEN voor zorgen
dat onze angsten ongegrond zijn.
Deze mooie boodschap moet gedeeld worden.
De ik-jij kloof moet overbrugd worden door WIJ en SAMEN.
Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen,
één wereld om te delen met velen.
Laten wij proberen om ook vanuit ons christelijk geloven
lichtdragers te zijn, licht te dragen naar de nieuwe morgen.
Duistere en moeilijke periodes te doorstaan met opgeheven hoofd.
Blijven geloven dat God liefde is, en zeker geen haat,
dat God licht wil en zeker geen duisternis.
Het zijn trouwens de eerste woorden van God
waarmee de bijbel begint: ‘Laat er licht zijn!’ (Gen. 1:3 NBV21)
En de bijbel eindigt met het visioen over het nieuwe Jeruzalem,
de lichtstad, waarin het veilig wonen zal zijn.
‘De stad heeft het licht van de zon en de maan niet nodig:
over haar schijnt Gods luister.’ (Op. 21:23b NBV21)