Bij de 13e zondag (door het jaar B)
“Maar door de afgunst van de duivel kwam de dood in de wereld.” (Wijsheid 2, 24)
Net voor de zomervakantie krijgen wij dit zware thema over de dood voorgeschoteld. Wij en alle gelovigen uit de wereldreligies worstelen met deze vraag: “Waarom bestaat de dood?” Dood, lijden, ziekte, haat, jaloersheid,… dit alles past niet in de wereld die God voor ogen had.
Voor het tijdperk van de wetenschappen hadden mensen verhalen om aan elkaar door te vertellen, verhalen die een antwoord geven op levensvragen. In onze tijd denkt men geen verhalen meer nodig te hebben, wij hebben nu de exacte wetenschappen, alleen dat telt nog. Maar helaas kunnen ook de wetenschappen niet alle levensvragen oplossen.
In alle wereldreligies vinden we oorsprongsverhalen terug, noem ze scheppingsverhalen. Die verhalen proberen uit te leggen vanwaar het kwade komt, hoe dat is binnengeslopen in onze mooie wereld. Wij, christenen, die voortbouwen op de joodse religie, kennen het verhaal van de slang die Eva ertoe aanzette om te eten van de verboden vruchten, zodat ze kennis zou hebben over goed en kwaad. Daardoor werd het gebod overtreden en werd de mens uit de tuin van Eden geplaatst. De tuin van Eden werd het verloren paradijs.
De Spaanse stripkunstenaar Pablo Auladell heeft enkele jaren geleden het zeventiende-eeuwse gedicht van John Milton ‘Paradise Lost’ samengevat tot een leesbaar en bevattelijk geheel. John Milton beschrijft er de strijd van enkele engelen in de hemel die zich willen bevrijden en zelfstandig willen zijn. Hij schrijft over de val van de engel Lucifer en hoe die engel Satan werd. Satan verzint in de onderwereld een plannetje om God een lesje te leren. Satan ziet dat God ergens een paradijs heeft gemaakt waar alles peis en vree is, waar een mensenkoppel niets anders doet dan te genieten en hun Schepper te loven uit dankbaarheid. Satan vlucht weg uit de onderwereld en sluipt het paradijs van God binnen op zoek naar een manier om het scheppingswerk van Gods te ontwrichten…
In het paradijs ziet Satan Adam en Eva en zegt:
Het lijkt erop dat ze niet alles mogen. De boom der kennis… waarom heeft de Almachtige verboden zijn vruchten te eten? Is het soms een misdaad om te weten? Is hun geluk gebaseerd op onwetendheid? Dan zal ik ervoor zorgen dat ze het onbedwingbare verlangen naar kennis krijgen en dat absurde gebod verwerpen. Ons verbond zal zo hecht zijn dat ik vanaf nu bij jullie zal wonen en jullie bij mij. Mijn huis zal jullie niet zo aangenaam voorkomen als deze walgelijke zoete tuin. Maar aanvaard het, want het is ook het werk van jullie schepper…
Maar aanvaard het, want het is ook het werk van God… Kunnen wij daarmee leven? De harde realiteit waarin wij leven, dit vergankelijke bestaan van geboorte en sterven, van bloeien en verwelken, van opbouw en afbraak…
God heeft zijn mensen gemaakt, opdat ze zouden leven. Jezus is gekomen opdat wij leven zouden hebben en wel in overvloed. Alhoewel onze wereld vol zit met de tegenkrachten van lijden en dood, plaatst Jezus er zijn goddelijke liefde tegenover. Ook tot ons zegt Hij: ‘Sta op, leef!’ (Marcus 5, 41) Leg je niet neer bij de harde werkelijkheid, maar geloof in de kracht van de liefde, geloof in alle levenskrachten die ons gegeven zijn. Jezus heeft voor ons de poort van de hemel geopend en die hemelpoort sluit voorgoed alle kwaad en lijden buiten, het verloren paradijs is voorgoed herwonnen op de dood.
