Hieronder kan je enkele bescheiden, maar persoonlijke antwoorden vinden op vragen die mij werden gesteld door o.a. leerlingen en studenten over deze thema’s:
4 maart 2024: “Wat is het gelovig standpunt over de term woke?”
1. Ziet u als priester een verband tussen de principes die in de Bijbel worden onderwezen en de ideeën die naar voor komen in de ‘woke’-beweging, wat betreft sociale rechtvaardigheid?
Met wat ik weet over de term ‘woke’ zie ik helaas geen geen verband met een godsdienst die spreekt over gelovigen en ongelovigen, uitverkoren volk en heidenen. De Bijbel gaat minder dan een vierde deel over het verhaal van Jezus. Het christendom vloeit voort uit het jodendom. Het joodse volk heeft zich altijd ‘anders’ gezien dan de rest van de volken die niet door God uitverkoren waren om Gods volk te zijn. Wanneer ik lees over de geschiedenis van ‘woke’ en de link met racisme herken ik wel de gedachte om ‘wakker’ te blijven tegen elke vorm van wij-zij-denken, of de waarschuwing van het gevaar van hokjesdenken. Wij zijn blank, zij zijn zwart, of wij zijn gelovig, zijn niet, wij zijn hetero, zij niet. Mensen in groepen verdelen levert spanning en wrijving op.
De Bijbel roept op om recht te doen aan de rechtelozen, om stem te geven aan wie geen stem heeft, om op te komen voor zwakken. In die zin is de sociale leer die voortvloeit uit de Bijbelse boodschap iets voor alle tijden en blijvend actueel. Met diepe schaamte moeten we toegeven dat de Kerk in haar lange geschiedenis dikwijls doof is gebleven voor die sociale leer en de kant heeft gekozen van eer, macht en bezit. Vele heiligen in de Kerk hebben met hun levenskeuze getoond dat het ook anders kan, denk maar aan de heilige Franciscus van Assisi die zich keerde tegen de pracht en praal van de Kerk, hij koos voor eenvoud en armoede. Priester Daens is het schoolvoorbeeld in de strijd voor sociale rechtvaardigheid, ook bisschoppen Romero en Camara heulden niet mee met machthebbers.
2. Denkt u dat bepaalde aspecten van de ‘woke’-beweging in conflict kunnen komen met christelijke overtuigingen?
De christelijke gemeenschap en de Kerk hebben nog een lange weg te gaan. De priesterwijding van vrouwen, het gelijke-kansen-beleid, het aanvaarden van het anders zijn van anderen, zonder be- of veroordeling. Het christdom is zelf verdeeld, er is geen eenheid. Godsdienstoorlogen zijn niet altijd een strijd tegen een andere godsdienst, maar vaak binnen één godsdienst zelf; protestanten tegen katholieken, conservatieven tegen progressieven (behoudsgezinden tegen vooruitstrevenden), soennieten tegen sjieten…
De ‘woke’-beweging leert ons over ons eigen muurtje te kijken en respect op te brengen voor wie anders is dan wij. Het zit ons als mensen ingebakken dat we groep vormen met soortgenoten en gelijkgezinden. Het getuigt van meer menswording indien we dat kunnen overstijgen en beseffen dat we ‘allemaal’ mensen zijn, misschien niet gelijk, maar zeker wel gelijkwaardig.
Hier even een voorbeeld uit het evangelie (Marc. 7:24-30 NBV21)
“Hij ging weg en vertrok naar de omgeving van Tyrus. Daar nam Hij zijn intrek in een huis, en hoewel Hij niet wilde dat iemand dat te weten zou komen, lukte het Hem niet onopgemerkt te blijven. Integendeel, er kwam al meteen een vrouw die over Hem gehoord had naar Hem toe, en zij viel voor zijn voeten neer. Ze had een dochter die door een onreine geest bezeten was. Deze vrouw was van Syro-Fenicische afkomst en geen Jodin; ze smeekte Hem om bij haar dochter de demon uit te drijven. Hij zei tegen haar: ‘Eerst moeten de kinderen genoeg te eten krijgen; het is niet goed om het brood voor de kinderen aan de honden te voeren.’ De vrouw antwoordde: ‘Heer, de honden onder de tafel eten toch de kruimels op die de kinderen laten vallen.’ Hij zei tegen haar: ‘Omdat u dit zegt … Ga naar huis, de demon heeft uw dochter al verlaten.’ En toen ze thuiskwam, lag haar kind op bed en bleek de demon verdwenen te zijn.”
Vanuit Jezus’ joodse achtergrond is het te begrijpen dat Hij zich niet wil richten tot de heidenen (honden), maar tot de kinderen (volk van Israël). Door het grote vertrouwen van de Syro-Fenicische vrouw kijkt Jezus over zijn eigen muurtje (joodse geloof) en helpt Hij haar.
De apostel Paulus (voormalig jood en christenvervolger die zich bekeerde tot het christendom en zijn leven ervoor heeft gegeven) schrijft in zijn brief aan de christenen in Rome: “Er is geen onderscheid tussen Joden en andere volken, want ze hebben allen dezelfde Heer. Hij geeft zijn rijke gaven aan allen die Hem aanroepen, want er staat: ‘Ieder die de naam van de Heer aanroept, zal worden gered.’” (Rom. 10:12-13 NBV21)
Geen onderscheid, geen discriminatie…
3. Denkt u dat er mogelijkheden zijn voor een goed gesprek tussen de christelijke gemeenschap en de ‘woke’-beweging om samen te werken aan doelen van sociale rechtvaardigheid, waaronder armoedebestrijding, LGBTQ+-rechten, raciale- en gendergelijkheid, milieurechtvaardigheid …?
Heel zeker. Een goed voorbeeld is onze huidige paus die een eerlijk antwoord formuleert op deze actuele thema’s en zoekt naar nieuwe wegen voor de Kerk van de toekomst. Een Kerk als waardige gesprekspartner en medestander voor de opbouw van een menswaardiger samenleven op deze aarde als een huis voor allen. Elke christen is geroepen om God lief te hebben en de naaste als zichzelf.
29 december 2023: “Wat is het gelovig standpunt over abortus?”
Vanuit het oorsprongsverhaal (Bijbelboek Genesis) klinkt de duidelijke keuze voor het leven. Zelfs nadat Adam en Eva toch van de vruchten van de boom van de kennis van goed en kwaad hadden gegeten, worden ze door God in leven gelaten. (Gen. 2:15) Adam en Eva zijn geroepen om kinderen te krijgen (scheppingsopdracht: ga en vermenigvuldig u). Eva wordt de moeder van alle levenden genoemd. Nadat Kaïn zijn broer Abel heeft vermoord, mag Kaïn geen kwaad worden aangedaan. Hij moet leren leven met het feit dat hij zijn broer heeft vermoord en dus geen hoeder van zijn broeder is. “Moet ik soms waken over mijn broer?” (Gen. 4:9b)
“U staat voor de keuze tussen leven en dood, tussen zegen en vloek. Kies voor het leven, voor uw eigen toekomst en die van uw nakomelingen.” (Deut. 30:19)
Heel de Bijbel door kiest men voor het leven en dat wordt het duidelijkst in het levensverhaal van Jezus. Hij werd vermoord, maar is niet in de dood gebleven. Het verrijzenisgeloof is tot op vandaag een overtuiging die door 2,4 miljard mensen wereldwijd wordt gedeeld.
Inzake abortus en euthanasie is het dus te verstaan dat gelovigen op de eerste plaats zullen kiezen voor het behoud en de bescherming van het leven. Gelovigen zijn geen heer en meester van hun bestaan, dit ligt namelijk volledig in de handen van God. Het vijfde van de tien geboden is daarbij een belangrijke stelregel: “U zal niet doden!”
Voor gelovigen is het leven heilig, want het is een geschenk van God. Het leven wordt ons gegeven en behoort ons niet toe. Gelovigen hebben niet de autonomie om beginnend leven af te breken of zelf te beslissen over het einde van het leven.
Persoonlijk ben ik blij dat ik geboren mocht worden. Als gelovige en rooms-katholiek priester sta ik achter de morele leer van de Bijbel en de kerk. Wanneer we kiezen voor het leven is het antwoord op abortus adoptie. Er zijn heel wat koppels die moeilijkheden ondervinden om zelf kinderen te krijgen… Ikzelf ben ooit geadopteerd vanuit India door blanke ouders in Oostende. In mijn gezin zijn mijn broer en zus ook geadopteerd, nadat mijn adoptieouders na hun eerste zoon geen kinderen meer konden krijgen op natuurlijke wijze. Bij deze ben ik voorstander van adoptie.
De wetenschap evolueert en er is meer en meer mogelijk. De grote vraag is: mag alles wat kan? In hoeverre mogen wij als mensen voor ‘god’ spelen bij het bepalen van het verdere verloop van beginnend leven, bij het sturen en inmenging van DNA… De wetenschap evolueert en er is meer en meer mogelijk. Het goed gebruik van contraceptiva voorkomt zwangerschap en het moeten overgaan tot abortus.
De enkele overwegingen bij het thema abortus laat ik eindigen met het eerdere en toepasselijke Bijbelcitaat: “U staat voor de keuze tussen leven en dood, tussen zegen en vloek. Kies voor het leven, voor uw eigen toekomst en die van uw nakomelingen.” (Deut. 30:19)
27 mei 2022: “Wat is de visie van het christendom op racisme?”
Wanneer mensen het hebben over de waarde van het christendom, verwijst men heel vlug naar de waarden van vrede, liefde, vergevingsgezindheid, verdraagzaamheid, respect, die tot de kern van de gelovige boodschap behoren. Uiteraard is elke godsdienst meer dan een waardensysteem en gaat het ook over wat mensen overstijgt. Maar elke godsdienst zou het in zich moeten hebben om mensen tot betere mensen op te roepen en aan te sporen. Het religieuze hangt dus nauw samen met het humane, met het morele (de moraal) en een handleiding tot menswording.
Racisme is eigenlijk de angst voor het vreemde (xenofobie). Het christendom leert ons om geen angst te hebben (het staat 365 keer in de bijbel ‘wees niet bang’). Waarom bang zijn omdat iemand er anders uitziet, een andere huidskleur heeft? Bang zijn omdat iemand er anders uitziet? Dan moet je eigenlijk altijd bang zijn, want we zijn als mensen allemaal verschillend van elkaar. Leren omgaan met het anderszijn van de ander, een mooie opdracht, een goede uitdaging.
Ik ben geboren in India in het jaar 1976. In 1980 ben ik naar België gekomen door adoptie en kwam bij blanke ouders terecht. Ik was het enige ‘blauwe’ kindje in de kleuterklas (de kleuters verwarden bruin met blauw). Ook in het lager en het middelbaar was ik de enige kleurling van de school. In mijn vriendengroep werd mijn kleur niet meer opgemerkt, omdat we elkaar kenden en vertrouwden. Maar voor ‘buitenstaanders’ was ik wel een vreemde en hoorde ik langs straat soms racistische opmerkingen. Dat stoorde mij niet omdat ik wist dat ze het enkel over mijn huidskleur hadden, want mij, als persoon, kenden ze niet. Ongekend maakt onbemind is het gezegde.
Jezus leert ons de naastenliefde, om onze eigen en dikwijls enge grenzen open te breken. De gulden regel luidt: Behandel de mensen in alles zoals je wilt dat ze jullie behandelen (Matteüs 7, 12). Doe een ander dus geen onrecht. Elke mens is gelijkwaardig en moet dus met gelijke waarde worden behandeld.
Het christendom draagt in wezen een vredevolle boodschap uit. Wanneer mensen in vrede willen leven, moeten ze er ook vrede mee nemen dat mensen er anders uitzien, dat mensen zich anders gedragen en eigen gewoonten hebben. Een vredevolle mens is geduldig en heel verdraagzaam of doet daar toch zijn best voor. Racisme hoort niet thuis in de nieuwe wereld waarvan gelovigen dromen en aan werken.
23 maart 2021: “Presentatie over het christendom”
Wat hebt u allemaal moeten doen om priester te worden?
Om tot priester gewijd te kunnen worden is er een opleiding nodig via een seminarie (priesteropleiding). Ik heb dit kunnen volgen in het seminarie in Brugge vanaf 1993. Tegenwoordig is de opleiding in het seminarie in Leuven en verloopt het ook wat anders dan de opleiding die ik heb gekregen. Meer uitleg hierover kan je vinden via deze link:
https://www.kerknet.be/priesteropleiding-johannes-xxiii/artikel/verloop-priesteropleiding
Mijn opleiding tot het priesterschap bestond uit 2 jaar filosofie en 4 jaar theologie, waarvan het laatste jaar een soort stagejaar. In het laatste jaar was ik ook al tot diaken gewijd en kon ik dus al helpen in de liturgie en doopsels toedienen.
Om priester te kunnen worden is het belangrijk voldoende tijd te nemen om je keuze goed te overwegen. Tijd voor persoonlijk gebed, gesprekken met de geestelijke begeleider, ervaringen opdoen door stages in het ziekenhuis (gesprekken met zieken), lesgeven (in scholen), jeugdpastoraal, werking van een parochie leren kennen. Je moet minstens 18 jaar zijn om de opleiding te kunnen beginnen. Je kan ook niet onder de 24 jaar je priesterwijding ontvangen. In die jaren tussen 18 en 24 groei je als mens aan inzichten en het maken van een levenskeuze. Het priesterambt is geen kantoorjob, het omvat je hele bestaan als mens. Ik vond het belangrijk daar in mijn opleiding goed van bewust te worden.
Hoe ziet u algemene dag eruit als pastoor?
Mijn agenda is een stuk ingevuld door de vieringen en vergaderingen die gepland zijn, maar heel wat zaken dienen zich onverwacht aan. Zo ziet elke dag er anders uit. Ik ben blij met de vrijheid die ik heb en mag besteden aan het beluisteren van mensen zonder dat er een tijdslimiet op staat. Er is persoonlijke tijd voor het gebed. Er kruipt heel wat tijd in het werken via de computer: voorbereiding van vieringen, preken, teksten maken, vergaderingen voorbereiden, de website bijhouden, alle correspondentie via e-mail bijhouden enz. Maar bij de mensen zijn is natuurlijk het belangrijkste. Ziekenbezoek, voorbereiding van uitvaarten, doopsels, huwelijken, voorgaan in vieringen van de basisscholen, van de verenigingen…
Heeft u ooit getwijfeld om priester te worden?
Tijdens mijn priesteropleiding was ik plots tot over mijn oren verliefd op een vriendin. Ik had dat niet verwacht dat mij dat zou overkomen, maar dat is blijkbaar één van de eigenschappen van liefde. Toen bleek mijn roeping tot het priesterschap toch sterker en is het tussen mij en haar bij vriendschap gebleven. Ik ben nu bijna 21 jaar priester en heb nooit getwijfeld of overwogen om ermee te stoppen.
Hoe bent u erop gekomen om priester te worden?
Ik zat in het laatste middelbaar (elektrotechnieken VTI Oostende) toen het mij duidelijk werd dat ik priester wilde worden. Het was geen ‘roep’ing, maar een zacht aanhoudende fluistering dat dit iets voor mij was. Het liet niet los. En ik ben die fluistering gevolgd. Ik was als jongere eerder het type dat graag filosofeerde over de dingen en inhoudelijke boeken las. Via mijn christelijke opvoeding kende ik natuurlijk de verhalen over en van Jezus. Dat mocht mijn verhaal worden, daar wilde ik voor gaan, dat mocht mijn leven vullen. Ik geloof dat God liefde is en wil die liefde in al mijn denken en doen kansen geven. Uiteraard weet ik dat je dit op verschillen manieren kan doen, maar ik koos voor het priesterschap. De boodschap uit de bijbel is te kostbaar om verloren te laten gaan, ik wou dat met mijn talenten (en gebreken, gewoon door wie ik ben) blijven verkondigen in deze tijd en aan de nieuwe generaties. Niet via het onderwijs, maar als pastoor, temidden het leven van alle dag, bij jong en oud.
Hoe staat het Christendom tegenover mensen die aftreden als priester?
Men haakt af omwille van verschillende redenen. Maar omdat het steeds om een persoonlijke keuze gaat is er het volledige respect, toch alvast van de kant van de ‘blijvers’. Wie in boosheid vertrekt kan lelijk natrappen en dat is een spijtige zaak. Gelukkig dragen de meesten de kerk een blijvend warm hart toe.
Hoe denkt u over het leven na de dood?
Ik kan mij daar niets bij voorstellen en doe dat dus ook niet. Ik zeg altijd: “Ik geloof dat er leven is na de dood, maar ik weet niet hoe dat er zal uitzien.” Ik geloof in de verrijzenis en dat is een kerngedachte in het christendom. Nergens staat voldoende beschreven hoe het leven zal zijn na de dood. Ik geloof in de liefde en weet dat echte liefde geen grenzen kent. Als God liefde is, dan eindigt die liefde niet wanneer wij sterven. Na de dood zal er alleen maar liefde zijn, dat is mijn grote overtuiging. Het geloof in de verrijzenis, het leven na de dood, geeft mij rust en vertrouwen. Zo ben, eerlijk waar, niet bang om te sterven, want ik vertrouw erop dat God mij niet laat vallen na mijn dood.
Hoe staat u tegenover andere groepen dan het Rooms-Katholicisme binnen het Christendom?
Ik moet bij die vraag denken aan de groep leerlingen rondom Jezus. Zij volgden Jezus om verschillende redenen en hebben na Zijn dood en verrijzenis verschillend over Hem gesproken. Dat verschil is duidelijk in de vier evangeliën, maar ook in de vele geschriften over Jezus die niet opgenomen zijn in de bijbel. Er was toen al verdeeldheid (negatief) en verscheidenheid (positief). 25% van de wereldbevolking draagt de naam van Jezus (zijn dus christenen). Maar er zijn heel veel stromingen die elk Jezus op een andere manier benaderen, of op een andere manier rituelen stellen. Ikzelf ben zelf rooms-katholiek opgevoed, maar heb veel respect voor wie op een andere manier als christen door het leven gaat. Ik ben bevriend met een dominee, anglicaanse en orthodoxe priesters.
Hoe staat u tegenover andere religies?
Een beetje zoals in het voorgaande antwoord, gaat het hier nu om de verschillende manieren waarop mensen met het goddelijke omgaan. Ik ben ervan overtuigd dat wij als mensen te ‘beperkt’ zijn om het goddelijke te kunnen begrijpen en dat we niet anders kunnen dan met ons menselijk vermogen ‘iets’ voor te stellen van het goddelijke. En we doen dat allemaal op onze eigen manier. Zo kan je stellen dat er evenveel goden als mensen zijn en dat ze allen evenveel verschillen van elkaar omdat geen enkel mens identiek is aan de ander. Godzoekers gaan allemaal hun eigen weg. Stel dat God zich op de top van de berg bevindt, dan leiden alle wegen, van welke kant ze ook vertrekken, naar die ene top. Ik ben heel ruimdenkend over het goddelijke. Natuurlijk vertrek ik altijd vanuit mijn eigen ‘winkel’, vanuit mijn eigen ‘kennis’, maar ik weet dat er heel veel soorten winkels zijn, heel veel visies op het goddelijke. Ik vind dat leerrijk, interessant en het verrijkt, verdiept heel dikwijls mijn eigen inzichten. In de houding tegenover andere godsdiensten is het belangrijk kennis op te doen, te weten hoe en waarom men zus of zo denkt. Onbekend maakt onbemind en er is vaak angst voor het onbekende. Ik heb bijvoorbeeld ontdekt dat er heel veel gelijkenissen zijn en dat we op dat vlak elkaar kunnen ontmoeten. Respect is ook hier de basishouding.
Dan zou ik u willen bedanken voor de tijd die u hebt vrij gemaakt, zijn er nog zaken die u wil toevoegen of wil meegeven aan de leerlingen over het Christendom?
Ja, er is zoveel, maar belangrijk is, denk ik persoonlijk, dat we ons niet blindstaren op het instituut, het uiterlijke van de kerk. De kern is de boodschap die Jezus ons bracht, zijn woorden en daden, kunnen en zijn tot op vandaag een voorbeeld en inspiratie voor miljarden mensen die hun leven en dat van anderen daarnaar inrichten. Naastenliefde, het opkomen voor de zwakken, stem geven aan stemlozen, de onophoudelijke inzet te werken aan een betere wereld, de alledaagse kleine goedheid… Ik denk dat Jezus heel tevreden is met wat op dit vlak nog steeds mogelijk is. Maar Hij weent ook bij het zien wanneer zijn boodschap verkeerd begrepen wordt en wanneer angst, haat en geweld de wereld blijven terroriseren.
Een andere zaak wat ik nog wil meegeven is dit: het christendom heeft in zijn lange geschiedenis vorm gegeven aan onze cultuur. Het is dus belangrijk om een minimale kennis te hebben van het christendom wil men iets begrijpen van de vele kerkgebouwen en hun symboliek, van christelijke muziek (vooral klassieke), bijbelse schilderijen… We moeten ook beseffen dat bij het meer en meer verdwijnen van het christendom in Europa andere godsdiensten die leegte zullen vullen. Dat is een evolutie die we niet kunnen tegenhouden. Ik vind dat ook niet erg, zolang we in vrede met elkaar kunnen samenleven en er respect is voor ieders geloofsovertuiging.
30 januari 2020: “Christendom en verlichting”
Ik beaam, hoe kan ik ook anders, dat de kern van ons leven liefde is. Mijn drijfveer als priester is het geloof dat God liefde is. Om die liefde, die verlichting te vinden, begeven mensen zich op de weg van de spiritualiteit, onderweg naar het huis van God, naar het eeuwige licht. Met mijn bescheiden levenservaring (persoonlijk en door wat ik leer, hoor en zie van medemensen) heb ik ondertussen geleerd dat de ‘weg’ zelf een leermeester is, dat al ‘gaande’ en ‘doende’ ons getoond wordt waar onze oorsprong ligt, wat ons te doen staat en wat de eindbestemming zal zijn. Wie spiritueel op weg gaat, op zoek gaat, vindt in ‘het onderweg zijn’ een tochtgenoot. Die tochtgenoot neemt alle gedaanten aan. Voor mij is het bijvoorbeeld de heilige Geest, of de liefde zelf die een gids is op mijn levensweg. Verlichting willen bereiken kan een krampachtig zoeken zijn, maar dan komt het niet… het is genade, geschenk, het komt op ons af. Verlichting bereiken is volgens mij het licht dat ons bereikt en eens we in de ban zijn van dat licht is er geen duister meer…
maart 2012 Interview: “Kwaliteit van Leven!”
Beste,
Wij, studenten van Katho Ipsoc, doen een project rond het thema ‘kwaliteit van leven’. Voor ons thema hebben wij gekozen voor “Het celibaat”. Aan de hand van de onderstaande vragen hopen wij een beter zicht te krijgen op hoe de samenleving denkt over dit thema. Via de media zullen wij proberen de resultaten openbaar te maken om zo eventueel enige invloed te hebben op de beeldvorming van de huidige samenleving. Wij willen u alvast bedanken voor uw deelname aan ons onderzoek en voor uw eerlijke mening.
Studenten Orthopedagogie te Katho Ipsoc.
1 Tot welke leeftijdscategorie behoort u?
o 11-20 jaar
o 21-30 jaar
o 31-40 jaar
o 41-50 jaar
o 51-60 jaar
o 60+
2 Welke functie bekleedt u? Ik ben pastoor in de federatie Knokke-Heist en dat sinds 16 november 2009. Ik woon op de Margaretaparochie en ben er parochiepriester.
3 Bent u een priester, die meerdere parochies op zich moet nemen? Voorlopig niet…
4 Hoe lang bekleedt u deze functie al? 2,5 jaar, maar ik ben al 12 jaar priester (voorheen in de federatie Torhout)
5 Waarom heeft u gekozen voor deze functie? Omdat ik de boodschap van Jezus belangrijk vind om zelf ten volle te beleven, maar ook om door te geven, te verkondigen in woord en daad.
6 Heeft u voor u deze functie bekleedde al eens een relatie gehad met een vrouw/man Neen
7 Som 3 positieve en negatieve punten op van kwaliteit van leven van een religieus persoon?
Positief: a. innerlijke rust om vredevol te kunnen omgaan met medemensen, b. iets kunnen betekenen voor een ander vanuit een ‘hoger perspectief’, c. een voorbeeld kunnen zijn voor anderen
Negatief: er zijn valkuilen bv. je beter achten dan een ander, zelfgericht leven, emotionele onafhankelijkheid (een stukje ongevoelig dus…)
8 Waarom kiezen jongeren de dag van vandaag niet meer zo vaak voor een religieuze functie? Omdat religie niet meer ‘in de markt ligt’…
9 Zou afschaffen van het celibaat ervoor kunnen zorgen dat meer jongeren toetreden tot de religieuze gemeenschap?
Neen. Ik vergelijk steeds met de dominees, ook zij kampen met een tekort (al mogen zij huwen). Ik vind wel dat het celibaat beter een vrije keuze moet zijn, en niet een ‘opgedrongen’ keuze…
10 De media insinueert dat het afschaffen van het celibaat ervoor kan zorgen dat seksueel misbruik bij priesters vermindert, wat is uw mening hierover?
Misbruik komt overal voor (gezinnen, sport- jeugdvereniging). Het is heel erg dat het bij priesters/paters/zusters voorkomt. Niet iedereen beschikt over een seksueel gezond evenwicht… Het celibaat staat niet in contrast met dat evenwicht. Het is niet omdat iemand seksueel inactief is (celebatair) dat die persoon onevenwichtig door het leven gaat… (denk maar aan de zovele weduwes, weduwnaars, ook partners die een a-seksuele relatie hebben)
11 kent u priesters die er anders over denken? Neen.
12 Vindt u het nuttig dat we over dit thema praten? Ja, al gaat het om een minderheidsgroep (wellicht een uitstervend ras?)
13 Wat moet volgens jou zeker in ons artikel vermeld worden?
Dat het celibaat verplicht is voor priesters/religieuzen, maar dat elke priester/religieuze ook altijd vrij is om ermee te stoppen wanneer het duidelijk is dat het voor hem/haar niet haalbaar is. En dat voor wie wel gelukkig is met zijn roeping/levenswijze het celibaat een lichte last om dragen is…
Wij danken u voor uw medewerking.