Bij de 24e zondag door het jaar B
Wat moeten wij met deze harde woorden van Jezus: “Wie zijn leven redden wil, moet het verliezen…”? Alles in ons bestaan staat toch in het teken van overleven? Is het geen basisinstinct dat wij vechten en strijden om ons voortbestaan? Het zit in onze natuur ingebakken, de wil tot overleven.
Jezus zegt: “Wie zijn leven verliest omwille van Mij en het evangelie, zal het redden…” In Jezus’ wereld loopt altijd alles omgekeerd, bij Jezus wordt verliezen winnen, de laatsten worden eersten, haat wordt liefde, dood wordt eeuwig leven…
Jezus is de weg van het leven ten einde toe gegaan, doorheen het zinloos en onrechtvaardig lijden, doorheen de pijn van eenzaamheid en dood. Hij liet zich doen, vocht niet terug, was geweldloos.
Onze mensengeschiedenis kent de namen van hen die de weg van Jezus zijn gevolgd in de geweldloosheid. Mahatma Ghandi gebruikte de geweldloze burgerlijke ongehoorzaamheid tegen de Britse overheersers. Martin Luther King wendde het wapen van de geweldloosheid aan in de moeizame strijd voor de burgerrechten van de zwarte Amerikanen. Hij zei: “Vroeg of laat zullen alle mensen op aarde een manier moeten vinden om in vrede samen te leven. Dit kan alleen als we onze conflicten aanpakken zonder wraakgevoelens en zonder agressie. De basis van die aanpak is liefde.”
Er zijn ontelbare mensen opgestaan in naam van de liefde, maar ze zijn ook gevallen. In hun geweldloze strijd verloren ze het leven, maar hun namen klinken nog steeds als een protest tegenover zoveel zinloos geweld. Ook de naamlozen die vielen in naam van de liefde blijven voor ons een teken dat er geen einde aan het geweld komt zolang wij geweld met geweld vergelden… of zoals Mahatma Ghandi ooit zei: “Oog om oog maakt de wereld blind.”
Zij die gestorven zijn door hun geweldloze houding openen tot op vandaag ons de ogen, dat ook wij nooit zouden meedoen aan het geweld. En dat is van betekenis tot in de kleinste details van ons omgaan met elkaar. Roddel, valse beschuldigingen, beledigingen, kwetsende woorden, het zijn allen vormen van geweld, het is een slag in het gezicht van de liefde…
Wij christenen zijn geroepen ons de andere wang aan te bieden en niet om als eersten te slaan of te kwetsen… wij moeten bereid zijn als eersten ons leven te verliezen om het te winnen door liefdevolle geweldloosheid…
Als wij ons bekwamen in de christelijke naastenliefde zouden wij niet meer meedoen met laster en kwaadsprekerij, we zouden ophouden vijandig te zijn of te veroordelen. Wie in het voetspoor van Jezus wil leven leert barmhartig en vol mededogen te zijn, die leert hier en nu de hemel te ontdekken in elk mensenhart…
Wij hebben nog zoveel te leren van Jezus’ liefde, we moeten nog zoveel afleren, een stukje ons oude leven verliezen om een nieuw leven te winnen in een liefde die sterker is dan elke haat en dood.
Laten we net als Jezus strijders van het licht worden in geweldloosheid en oneindige liefde.