Bij de 3e zondag in de veertigdagentijd / jaar B
Vandaag geen zoete, lieve Jezus,
maar een Jezus die kwaad is en met een heilige woede
het huis van zijn Vader reinigt van alles wat daar niet thuis hoort.
Hij roept tegen de verkopers in de tempel: ‘Weg ermee!
Jullie maken een markt van het huis van mijn Vader!’ (Joh. 2:16 NBV21)
Met de woorden uit Psalm 69 herkennen de leerlingen Jezus’ woede:
‘De hartstocht voor uw huis heeft mij verteerd,
de smaad van wie U smaadt, is op mij neergekomen.’ (Ps. 69:10 NBV21)
Jezus’ heilige woede vloeit voort uit zijn liefde tot God.
Wie leeft met hartstocht kan intens beminnen,
voelt de kracht en de prachtige energie van de passie.
Liefde is zoveel, kent zovele zijden, is alles in allen.
De apostel Paulus schrijft in zijn hooglied op de liefde:
‘De liefde is geduldig en vol goedheid.
De liefde kent geen afgunst,
geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid.
Ze is niet grof en niet zelfzuchtig,
ze laat zich niet boos maken
en rekent het kwaad niet aan,
ze verheugt zich niet over het onrecht
maar vindt vreugde in de waarheid.
Alles verdraagt ze, alles gelooft ze,
alles hoopt ze, in alles volhardt ze.’
(1 Kor. 13:4-7 NBV21)
Liefde is inderdaad niet grof en laat zich niet vlug boos maken,
is vergevingsgezind en rekent het kwaad niet aan…
liefde brengt al het goede in de mens naar boven,
MAAR, en dit moeten en mogen we vandaag toch even beklemtonen:
liefde kan het onrecht niet verdragen,
liefde kan nooit het kwade goed spreken.
Op dat vlak kan liefde hard zijn,
ze springt op de barricades,
ze loopt voorop om te protesteren tegen onrechtvaardigheid.
Liefde ontvlamt in woede tegen valse schijn en leugen,
zij ontmaskert hypocrisie en staat in de verdedigingslinie
voor de rechtelozen, de hulpelozen, de weerlozen.
Liefde is recht doen, is recht maken wat krom is, is onrecht ombuigen,
is getuigen van het licht, is de waarheid spreken,
is met open kaarten op tafel de discussie aandurven
en is strijden voor de goede zaak.
Er zijn verschillende passages in het evangelie
waar we de hartstocht van Jezus merken,
zijn liefde voor het goede, zijn heilige woede tegen het onrecht.
Denken we maar aan de de talrijke genezingen,
zijn strijd tegen lijden en ziekte dus,
zijn keuze voor de minsten, de rechtelozen,
zijn kritiek op de hypocrisie van farizeeën en schriftgeleerden,
maar ook van zijn eigen leerlingen.
Zoals hij riep tot Petrus: ‘Ga terug, Satan, achter Mij!
Jij denkt niet aan wat God wil, maar alleen aan wat mensen willen.’
(Marc. 8:33b NBV21)
Als wij willen leven Jezus achterna
met hetzelfde geloof en dezelfde hartstocht
dan zullen ook wij af en toe een heilige woede in ons voelen opkomen,
want dat ligt nu eenmaal in de aard van oprechte liefde;
je tenvolle kunnen geven voor het goede,
maar je keren tegen al wat kwaad en onrecht is.
In onze eigen omgeving, in onze maatschappij, in onze kerk,
overal waar we komen is er zoveel schoonheid te zien,
is er zoveel waaraan we onze liefde kunnen voeden,
maar er is ook nog zoveel
waar we met dezelfde liefde tegenaan moeten.
Als oprechte christenen kunnen we ons niet afzijdig houden,
wij verraden onze eigen boodschap als wij niet langer vechten
voor rechtvaardigheid en levenskansen voor elke mens.
Veel hartstocht gewenst!