Bij Allerzielen
Vrede vinden
In de herfst keert het leven zich naar binnen en beseffen we als mensen hoe broos en vergankelijk ons bestaan is. Ieder van ons heeft dierbaren verloren aan het grote mysterie van de dood. Waar zijn onze geliefden heen? Hoe gaan wij als christenen om met zoveel leegte en gemis?
In deze bezinning rond Allerzielen verwijs ik naar een stukje uit de liedtekst ‘Hollywood’ van Nick Cave uit zijn album Ghosteen (2019). In het rouwproces na het plotse overlijden van zijn zoon Arthur, 15 jaar, die van een rotsklif viel, had Nick veel steun aan het oude boeddhistische verhaal van het mosterdzaadje. In het lied ‘Hollywood’ vertelt hij het verhaal in rijmvorm en beïndigt het met de volgende woorden: “Iedereen verliest iemand en het is een lange weg om daar vrede mee te vinden. Ik wacht tot mijn tijd gekomen is om die vrede te vinden. Ik wacht op de vrede die komt.”
Vrij naar een verhaal uit de Pali Canon
Kisa Gotami kwam uit een rijke familie en was gehuwd met de man van haar leven. Hij was een belangrijke koopman. Zij hadden niets tekort en waren gelukkig met elkaar. Hun geluk kon niet op bij de geboorte van hun zoon. Maar een jaar later werd hun zoontje ziek en stierf. Het hart van Kisa brak en het verdriet maakte haar radeloos en redeloos… Zij ging van deur tot deur met haar dode kind op de armen en vroeg aan wie ze maar tegenkwam om haar enige zoon terug tot leven te wekken. Natuurlijk was er niemand die haar kon helpen, maar Kisa gaf niet op.
Uiteindelijk kwam ze een boeddhistische monnik tegen die haar doorverwees naar de Boeddha. Zij ging op weg om de Boeddha haar droevige verhaal te vertellen. Hij luisterde met grote aandacht en medelijden. Hij zei tot haar: ‘Kisa Gotami, er is maar één oplossing voor je probleem. Ga op weg en zoek voor mij vijf mosterdzaadjes uit een huis waar nog nooit iemand is overleden.’
Kisa werd vervuld van hoop en ging onmiddellijk op pad om zo’n huis te vinden. Het duurde niet lang of zij kwam tot het besef dat iedereen wel een overledene te betreuren had. Zij begon te begrijpen dat de Boeddha wou dat ze zelf tot het inzicht zou komen dat het lijden een deel van het leven is, en dat de dood iedereen overkomt.
Kisa zag de harde werkelijkheid onder ogen dat de dood onvermijdelijk is. Zij kwam tot verzoening met de dood van haar zoon en begroef zijn kleine lichaampje in de zachte aarde. Zij dacht bij zichzelf dat er weinig levenden zijn, maar oneindig veel doden. Kisa Gotami werd een volgeling van Boeddha.
Christelijke hoop
Elke godsdienst probeert een antwoord te geven op de grote vragen van het leven. Hoe gaan we om met de dood in ons bestaan? De harde realiteit van het sterven is onderdeel van het leven. Als volgelingen van Jezus ontvangen wij de hoop en het vertrouwen dat aan liefde geen einde komt. Jezus is ons voorgegaan, vanuit onze menselijke realiteit, naar de hemelse zekerheid van een leven in Gods eeuwigheid. Liefde is eindeloos, liefde gaat niet verloren in de dood. Wij leven vanuit die zekerheid, kernachtig verwoord door de apostel Paulus:
“Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven,
engelen noch machten noch krachten,
heden noch toekomst, hoogte noch diepte,
of wat er ook maar in de schepping is,
ons zal kunnen scheiden van de liefde van God,
die Hij ons bewezen heeft
in Christus Jezus, onze Heer.”
(Rom. 8:38-39 NBV21)
Dat wij elkaar tot zegen zijn
Vanuit de zekerheid en het geloof dat liefde de hemel in zich draagt, proberen wij hier, in dit ondermaanse, elkaar tot zegen te zijn. Dat wij elkaar troosten in momenten van verdriet, dat wij elkaar hoop geven en de kracht om door te gaan…
Moge God ons zegenen
in zijn Naam met vrede en met licht,
dat wij de donkere dagen doen oplichten
voor wie troosteloos zijn,
voor wie de hoop verliezen
en de moed laten zakken.
Moge God ons zegenen
in zijn Naam met vrede en met licht,
dat wij de koude verjagen
door de warmte van onze nabijheid,
van ons meeleven en meevoelen,
dat wij medemensen zijn.
Moge God ons zegenen
in zijn Naam met vrede en met licht,
dat wij vol vertrouwen
de weg van dagen gaan,
van herfst door winter
naar een nieuwe lente
vol levensenergie.
Dit artikel verscheen in alle edities van KERK&leven van het decanaat Brugge, weeknummer 45, 6 november 2024. Klik hier voor de layout.