Bij de 16e zondag door het jaar (A-cyclus)
Liefde is: geduldig en vriendelijk zijn.
Liefde is: niet jaloers zijn, niet vertellen hoe goed je bent,
jezelf niet belangrijker vinden dan een ander.
Liefde is: een ander niet beledigen,
niet alleen aan jezelf denken,
geen ruzie maken en geen wraak willen nemen.
Liefde is: blij worden van het goede,
en een hekel hebben aan het kwaad.
Een hekel hebben aan het kwaad…
liefde kan niet tegen onrecht, liefde kan niet tegen geweld,
liefde kan niet tegen elke vorm van kwaad,
want zij zoekt het goede, het schone en het ware.
Filosofen van ver voor onze tijdrekening wisten dat al,
dat liefde de drijfveer, de kracht is bij het verlangen om goed te doen,
de drang naar juiste kennis en de zoektocht naar schoonheid.
Ja, zelfs onze voorouders die tienduizenden jaren terug
het land begonnen te bewerken en o.a. tarwevelden aanlegden
en paadjes naar de velden zagen ontstaan
en bij het bouwen van hun nederzettingen patronen en vormen ontdekten,
zullen dolcontent geweest zijn met de vruchten van hun arbeid,
en terzelfdertijd genoten hebben van de schoonheid van de natuur
die zij beetje per beetje naar hun hand hebben gezet.
Met de opkomst van de landbouw ontstond voor de mensheid
een nieuwe manier van samenleven, ontstond er vrije tijd
en aandacht voor kunst, georganiseerde rituelen, verfijning van de taal,
kortom hele beschavingen en verschillende culturen zagen het levenslicht.
Maar bij deze toch wel positieve schets
moeten we toch ook de schaduwzijde vermelden…
o.a. de vervorming van de lichaamshouding
door kapotte ruggen en knieën van de harde arbeid,
het ontwikkelen van parasieten en ziektekiemen
door het te dicht opeen leven, samen met dieren,
de stammenoorlogen door droogte, mislukte oogsten
of plaatsgebrek op de vruchtbare gronden,
het moorden omwille van het hebben van eigendom
en de onverzadigbare drang naar meer…
De goudgele akkers op deze wereld kunnen mooi zijn op schilderij of foto,
mooi om zien, maar wie dichterbij gaat kijken
en de achterliggende problematieken ontdekt,
ziet pas het volledige plaatje.
Onkruid vergaat niet en onkruid vind je overal.
Het is arbeidsintensief om je grasveld, je bloementuin, je groentetuin,
je akkertje, of je megaveld dat reikt tot aan de horizon
onkruidvrij en zo mooi, of zo rendabel mogelijk te houden.
Jezus leert ons met de parabel van het onkruid tussen de tarwe
geduld op te brengen en met veel wijsheid te leren omgaan
met goed en kwaad, in de wereld, maar ook in ons eigen hart.
Ook in ons eigen leven groeien onkruid en tarwe door elkaar,
denk maar aan onze goede bedoelingen,
aan de woorden die we spreken, aan onze ontelbare gedachten…
Soms is het goed om te wieden,
en soms is het beter om met mildheid te aanvaarden
hoe wij als mensen in elkaar steken
met onze goede en onze mindere goede kantjes.
Zoals altijd is het nog het beste
om het eindoordeel aan God over te laten,
God die liefde is, geduldig en vriendelijk,
die blij is met het goede, maar een hekel heeft aan het kwaad.