Bij de 24e zondag door het jaar (A-cyclus)
Tien jaar geleden verscheen het boek ‘De mens achter de kerk’
van auteur Petra Van Caneghem en haar broer Wouter, fotograaf.
Op de achterkant van het boek staat te lezen:
“Wars van alle clichés en negatieve berichtgeving rond de kerk
brengen Petra en Wouter u het verhaal van de mensen
die dit instituut elke dag weer vormgeven.
Naast meer bekende geestelijken krijgt u ook een unieke inkijk
in het leven van de dorpspastoor, de kloosterzuster, de pater…
Mannen en vrouwen die een bijzondere keuze maakten
en daar ook nu nog achter blijven staan.”
Met de serie ‘Godvergeten’ worden we terug gewezen
op de zondigheid van enkele leden van onze kerk.
Dertien jaar geleden ging er een schokgolf door ons bisdom
bij het vernemen van de reden
waarom bisschop Roger zijn ontslag aanbood.
De kerk die zo vermanend met het vingertje wees
en zonde, zonde riep, was en is zelf niet vrij van zonde.
Wanneer je alle woorden die verwijzen naar zonde en schuld
zou schrappen in de Romeinse liturgie hou je niet veel tekst meer over.
Het is overduidelijk dat zonde een belangrijke rol speelt in de Bijbel,
het geloof, de liturgie en de sacramenten.
Ernstige misdrijven zijn niet zomaar te vergeven,
want de slachtoffers krijgen levenslang,
terwijl de daders er goedkoop van af komen.
Jezus heeft het ergens anders in het evangelie over de straf voor daders,
zij worden beter met de molensteen om de hals
in de diepste zee geworpen.
Ook in Jezus’ parabels komt het hellevuur vaak aan bod.
Toch klinkt een andere toon in het evangelie dat we beluisterden,
Jezus vraagt ons tot zeven maal zeventig maal te vergeven.
Ieder van ons weet hoe moeilijk dat is,
zeker bij bepaalde situaties en mensen
die je groot onrecht hebben aangedaan.
Je moet al een Jezus, Boeddha of Gandhi zijn om zo te kunnen vergeven.
Grote zielen zijn het die alles en iedereen kunnen vergeven
en in vrede leven, ondanks alles wat hen overkomt.
Mahatma is een term uit het Sanskriet
en betekent ‘Grote Ziel’ (Maha Atman).
Gandhi is een voorbeeld van een persoon, die mahatma wordt genoemd.
Even terug naar het boek ‘De mens achter de kerk’.
Ook ik werd geïnterviewd voor dit boek,
ik was toen pastoor in Knokke-Heist
en in de pastorietuin had ik een vijver aangelegd
met aan de rand een Boeddhabeeldje.
Petra vroeg me waarom er een Boeddhabeeldje
in de pastorietuin stond en ik antwoordde haar:
‘Boeddha straalt rust uit
en ik heb nog geen beeld van Jezus gevonden dat ook die rust uitstraalt.’
Dat was tien jaar geleden, maar een maand geleden
vond ik dit uniek Jezusbeeldje.
Dit beeldje toont Jezus in gebed, in vrede, in stilte,
de handen geopend, want van God is de toekomst.
Laten we even bij deze mahatma, grote ziel,
bidden om alles wat in ons leven onverzoend bleef.
We bidden met woorden naar Huub Oosterhuis:
“Wat ik gewild heb, wat ik gedaan heb,
wat mij gedaan werd, wat ik misdaan heb,
wat ongezegd bleef, wat onverzoend bleef,
wat niet gekend werd, wat ongebruikt bleef,
al het beschamende, neem het van mij,
dit is mijn leven, dit is mijn liefde, hier ben ik.”
Klik hier voor het interview uit het boek ‘De mens achter de kerk’.