Bij de 4e zondag door het jaar (A-cyclus)
Voordat Adam en Eva geschapen werden
was er in de hemel een stevige discussie aan de gang
tussen God en zijn engelen.
Het ging er stevig aan toe, de puimen vlogen in het rond
want de engel van de aarde
wou geen klei meegeven met de engel Gabriël.
God moest die klei zelf maar komen halen.
De engel van de Thora had namelijk het idee geopperd
dat het wellicht beter was om de mens niet te scheppen,
omdat zijn leven toch één en al ellende zou zijn.
Maar God voerde zijn plan toch door
en vertelde het protesterende engelenvolkje
dat de mensen het prima zouden redden,
ondanks alle miserie die zij in hun leven zouden tegenkomen.
En nadat hij, tegen alle adviezen in, Adam en Eva geschapen had,
gaf hij hen een heilig boek mee dat geheime informatie bevatte
over de 72 takken van wijsheid
en de sleutels tot de hogere mysteries van het heelal.
Volgens de joodse traditie, waar dit verhaal uit voortkomt,
moet dat bijzondere boek zich nog steeds ergens op aarde bevinden.
Het wordt echter alleen gevonden
door hen die weten hoe ze het moeten lezen.
Zo is dat met heilige – helende informatie.
Je pikt die alleen maar op als je eraan toe bent.
Zo is dat ook met geluk, het betekent voor elke mens iets anders.
Sommigen zijn er jarenlang op zoek naar
en zijn er zo vaak aan voorbij gelopen,
anderen zoeken het niet en zijn tevreden met wat ze hebben
en beseffen niet dat ook dat geluk kan zijn.
Jezus keert in zijn Bergrede alle waarden om,
niet alleen bijvoorbeeld de menselijke hiërarchie (de laatsten eerst),
maar ook verklaart hij dat in de ellende genade schuilt.
Jezus verkondigt zaligheid te midden van het ongeluk zelf…
Gezegend zijn de armen, diegenen die verdriet hebben,
de machtelozen, de vervolgden…
De zaligsprekingen en de hele Bergrede
worden door velen als wijsheidsliteratuur beschouwd,
maar ook door velen beschouwd als een onrealistisch
en onmogelijk serieus te nemen boodschap.
Wij geloven in Jezus en proberen te leven naar de Bergrede
en in de spiritualiteit van de zaligsprekingen geluk te zien in de eenvoud,
in het verdriet te aanvaarden,
in de liefdevolle vriendelijkheid tegenover alle schepselen,
in het verlangen naar gerechtigheid, in het barmhartig zijn,
in een zuiver hart, in de vrede, in de innerlijke vrijheid…
De zaligsprekingen blijven teksten vol wijsheid om naar te leven…
Tot slot nog even de grondwet voor geluk,
in een hertaling uit de Bijbel in Gewone Taal (2014):
‘Het echte geluk is voor mensen
die weten dat ze God nodig hebben.
Want voor hen is Gods nieuwe wereld.
Het echte geluk is voor mensen die verdriet hebben.
Want God zal hen troosten.
Het echte geluk is voor mensen die vriendelijk zijn.
Want aan hen zal God de aarde geven.
Het echte geluk is voor mensen die doen wat God wil,
en die dat het allerbelangrijkste vinden.
Want God zal hun moeite belonen.
Het echte geluk is voor mensen die goed zijn voor anderen.
Want God zal goed zijn voor hen.
Het echte geluk is voor mensen die eerlijk zijn.
Want zij zullen God zien.
Het echte geluk is voor mensen die vrede sluiten.
Want zij zullen kinderen van God genoemd worden.’