Bij de 29e zondag door het jaar B, met een link naar Missio
Telkens weer worden wij opgeroepen door Jezus om dienstbaar te zijn, om elkaar te dienen in liefde. De grootste prestaties in je leven, waarbij je voor jezelf opkwam en alles regelde in eigen voordeel, zullen niet doorwegen in het leven van hierna, wel alles wat je in dienende liefde voor een ander mocht betekenen. De dienstbaarheid is een belangrijk thema in ons christelijke geloof, maar is het ook te zien, te merken in het leven van elke dag, speelt het een grote rol bij elke gelovige? Het is een belangrijke pijler in de kerkopbouw, niet alleen werken aan gemeenschap, aan liturgie en catechese, maar heel zeker ook werk maken van diaconie, van dienstbaarheid. Als de kerk niet meer dient, dient ze tot niets…
Wie dienstbaar in het leven staat, neemt een nederige houding aan, stelt zichzelf niet op de eerste plaats, maar stelt zich ten dienste van de ander. Het Latijnse woord voor nederigheid ‘humilitas’ verwijst naar humus, naar aarde, de grond. Zoals herfstblaadjes neerdwarrelen en vallen ter aarde om na een poosje humus te worden, voedingsbodem voor alles wat weer groeien mag in de komende lente, zo weten dienstbare mensen dat alles in het bestaan van voorbijgaande aard is, dat wij, willen of niet, alles ooit moeten loslaten. Voor de tijd dat we hier op aarde te lopen hebben, kunnen we naar het voorbeeld van Jezus, er maar het beste van maken voor zoveel mogelijk mensen. Wat we aan een ander in liefde hebben gedaan, dat kent zijn echo in de eeuwigheid…
Laat me vanuit dit thema van de dienstbaarheid ook nog een link leggen naar de campagne van Missio dit jaar rond verbondenheid. Als je op straat loopt of het openbaar vervoer neemt, kan je er niet naast kijken: heel wat mensen hebben hun gsm of smartphone steeds bij de hand. Ze zijn voortdurend met iemand of iets verbonden. Niet te verwonderen dus dat de campagne van Missio dit jaar het thema van verbondenheid voorstelt met als blikvanger een man die zijn gsm raadpleegt.
Oktober is van oudsher missiemaand. De maand waarin we het missionair karakter van ons christelijk geloof in de kijker willen plaatsen. Missio richt onze aandacht op Ivoorkust. De Ivoriaanse kerk zet zich in op vrede en verzoening. De Ivoriaanse kerk betrekt ook jongeren op hun niveau en laat zich door hen bevragen. Hier maken jongeren deel uit van het heden van kerk en samenleving, niet enkel de toekomst. Bovendien slaat iedereen er de handen in elkaar door zijn of haar kennis in te zetten ten voordele van de maatschappij, de kerk en de verspreiding van het geloof. Bij de ene is dat bijbelkennis, bij de andere communicatie via sociale media… Zo verrijkt iedereen elkaar. Ook in solidariteit met de meest kwetsbaren in de samenleving wil de kerk zich daar engageren. Lokale geloofsgemeenschappen organiseren maaltijdbedelingen in de armste wijken, gezondheidszorg in afgelegen landbouwgebieden of sloppenwijken. Daarom heeft de kerk er externe steun nodig die Missio wil geven. De Ivoriaanse kerk is er zich ook van bewust dat het belangrijk is om mensen op eigen benen te laten staan. Daarom starten heel wat lokale geloofsgemeenschappen met projecten die leiden tot autofinanciering: zelf in de nodige middelen voorzien. (bron: kerknet)
Dienstbaarheid is belangrijk in onze eigen, plaatselijke kringen, maar als kerk willen we ook verbonden zijn met christenen wereldwijd, zo blijven we dienstbaar aan de wereld.