Bij de elfde zondag door het jaar B
klein mosterdzaadje tonen…
Bijna onzichtbaar en zo vol van leven, van ongekende mogelijkheden. De parabel van het mosterdzaadje is een geliefde en gekende parabel. Jezus leert ons om hoopvol te blijven en oog te hebben voor elk klein begin. Je ziet het niet, maar het is er wel… Een zaadje van bijna niets kan uitgroeien tot een grote boom. Elke mens is ontstaan uit twee keer niets. Je ziet het niet, maar het is er wel… Jezus kijkt naar de natuur, naar de kiemkracht die overal aanwezig is en gebruikt dit als vergelijking om het groeien van het Rijk Gods uit te leggen.
‘Wij zien niets van die nieuwe wereld.’ Jezus heeft die uitspraak voldoende moeten aanhoren. Maar Jezus zegt: ‘Je ziet het misschien niet, maar het is er wel…’ Wie met hoopvolle blik naar de wereld om zich heen kijkt ziet het her en der gebeuren, hoe de kiemkracht overal aanwezig is waar mensen zorg dragen voor elkaar, waar liefde het onmogelijke mogelijk maakt, waar mensen aan de kleine goedheid kansen geven…
Ik vind ‘kiemkracht’ een heel mooi woord. Het spreekt over de onverwoestbare kracht van het leven, hoe van binnenuit veranderingen kunnen ontstaan… Elk zaadje bevat in de kern wat het worden kan. In dit mosterdzaadje zit een hele mosterdplant, maar je kan het nog niet zien, maar de mogelijkheid is er in aanwezig. Dit zaadje is geen mosterdplant, daarvoor heeft het aarde, vocht en warmte nodig. Wanneer je dit mosterdzaadje plet, vermorzel je ook de toekomstige plant. We kennen het gezegde: in de kiem smoren…
Kiemkracht spreekt over het geloof in ongekende mogelijkheden, over het geloof in de kracht van het leven zelf. Als gelovigen mogen wij daar extra aandacht voor hebben en zorg dragen voor elk kleine begin. Dat wij als hoopvolle mensen een nieuwe wereld helpen mogelijk maken, maar hier en nu al ontdekken waar het bezig is, waar stil en ongezien liefde groeit en bloeit totdat die zichtbaar en zinvol wordt voor velen.
In een brief aan zijn zus Willemien schrijft Vincent van Gogh: ‘Je ziet dat in de natuur vele bloemen worden vertrapt, bevriezen of worden verschroeid. Je ziet ook dat niet iedere korenkorrel na gerijpt te zijn in de aarde terecht komt om er te kiemen en een halm te worden, maar dat de meeste korrels niet tot hun ontwikkeling komen omdat ze geplet worden in de molen. In elke mens zit, net als in de graankorrel, kiemkracht. Het leven is dus kiemen. Wat de kiemkracht in het graan is, is de liefde in ons.’
Wat de kiemkracht in de natuur is, is de liefde in ons hart…