Bij de 28e zondag door het jaar A
Hoe dikwijls horen of vragen we niet: ‘Is ‘t eten nog nie greed? Wanneer gaan we eten? Wat gaan we eten? Ewel ik heb een keer goed gegeten! Ik kan niet meer, ik heb genoeg gehad. Morgen is het jouw feest, wat zou je graag eten?’
Ja, inderdaad, er wordt dagelijks heel veel over eten gepraat. Eten is een heel belangrijke bezigheid van de mens. Iedereen weet dat er heel wat tijd kruipt in het klaarmaken van een goede maaltijd en dat die meestal ook snel opgegeten is. Er bestaat in onze maatschappij een hele eetcultuur, van fastfood tot langdradige gangenmenu’s. (Trouwens weten jullie wat een langdradige maaltijd is? Spaghetti.) Tot de eetcultuur behoren ook de ongelofelijke rij van diëten en schandalen in de voedselketen.
Wat ons vandaag interesseert is het feit dat een feestelijke maaltijd mensen samenbrengt en naar elkaar toe doet groeien. Ieder van ons kan denken aan één of ander gezellige maaltijd gehouden met vrienden, of zelfs familie. Dat is deugddoend. Zo’n maaltijd is veel meer dan het vervullen van een levensnoodzakelijke plicht om te eten en te kunnen overleven. Bij zo’n maaltijd is de sfeer heel belangrijk: kan er gelachen worden, kan er iets verteld worden, wordt er tijd gemaakt om even te luisteren naar elkaar… Wanneer mensen samen maaltijd houden delen ze een stuk leven met elkaar.
Ook in de verhalen over Jezus en zijn eerste volgelingen is er veel sprake van maaltijden. Men zei over Jezus; kijk naar die levensgenieter, hij eet en drinkt maar, hij gaat zelfs aan tafel met zondaars, stel je voor, zeg! In het evangelie komen maaltijden veel voor. Denken we maar aan het huwelijksfeest te Kana, aan de rijke vrek en de arme Lazarus, aan de wonderbaarlijke broodvermenigvuldiging, of die keer dat Jezus zichzelf uitnodigde bij Zacheüs om te komen eten. Hoeveel malen lag Jezus niet te discussiëren met de Farizeeën aan rijkgevulde tafels? En dan is er natuurlijk nog het Laatste Avondmaal dat Hij vierde met zijn vrienden… al tweeduizend jaar lang gaan christenen samen aan tafel om brood en wijn te delen met elkaar. (vooral het brood dan)
De maaltijd is in vele religies een centraal en belangrijk symbool. Jezus vervolmaakte de agapé-maaltijd door zichzelf weg te schenken in goddelijke liefde… Die liefdesmaaltijd, want agapé is de zuiverste vorm van liefde, mag tot op vandaag inspireren en ons innerlijk voeden om met een mooie liefde in het leven te staan. Niet met eigenliefde, of liefde met voorwaarden, nee met liefde die zoekt wat het beste voor de ander is en de ander de vrije keus laat om die liefde te beantwoorden of niet… Niet gemakkelijk, maar zeker de moeite waard, wie de smaak van zo’n liefde te pakken heeft weet, die smaak laat je nooit meer los…