bij het nieuwe verrijzenisbeeld in de Margaretakerk te Knokke
Ik ben blij dat heel wat medechristenen het verrijzenisgeloof delen en beleven als een wezenlijk en onmisbaar element in hun manier van met het leven om te gaan. Het leven dat dikwijls pijn doet en waarin het lijden onmiskenbaar aanwezig is, – die realiteit blijven we onder ogen zien – maar we leggen er ons niet bij neer, want Jezus koos resoluut de weg van de liefde, overstijgende, overtreffende liefde, liefde waar geen einde aan komt, liefde die duurt. Dat verrijzenisgeloof, dat Jezus’ geloof was, blijft ook ons geloof, ons houvast, onze hoop. Heel ons hart, ons denken en doen is gestuurd en gericht door de overtuiging dat leven het haalt op de dood, liefde het wint van de haat. Wij kennen het lijden van Goede Vrijdag, maar we laten er ons niet door kennen. Ons geloof draait rond Pasen, het gaat om de verrijzenis! In plaats van Goede Vrijdagchristenen, willen wij Paaschristenen zijn. Die vreugde, die kracht, willen wij delen in de hoop dat mensen de moed hervinden dit leven niet als gedoemd te ervaren, maar als een zegen. Jezus heeft de dood overwonnen, Hij is het niet ontvlucht, Hij heeft aan den lijve mogen ervaren dat liefde alles overwint. Zijn verrezen lichaam draagt evenwel nog de sporen van het brutale lijden, maar het is eraan ontheven, het verheft zich van deze aarde in hemelse liefde. Dit nieuwe verrijzenisbeeld mag een krachtig uiterlijk teken zijn van het verrijzenisgeloof dat wij delen in deze kerkruimte. Jezus leeft, Hij is onze kracht, onze vreugde, Hij sterkt ons in de liefde!