Bij de eerste zondag van de vasten B
“In de huwelijksvieringen waarin ik de voorganger mag zijn draag ik een regenboogsjaal als stola. Bij de huwelijksbelofte worden de handen van de huwenden verbonden door die regenboogsjaal. Het is een verwijzing naar het veelkleurige verbond tussen God en mensen en de kleurrijke schakeringen in menselijke relaties.” Deze uitleg is te lezen op de pagina over het huwelijk op onze federatiewebsite groeneweiden.be
Ik weet wel dat er groeperingen van gelijkgeliefden zijn die wereldwijd de regenboogkleuren in hun vaandel dragen, maar de regenboog is geen exclusief eigendom van één groep, ook niet van de mileubeweging Greenpeace of de vredesbewegingen. De regenboog heeft wel al sinds mensenheugenis mensen tot verwondering, bewondering en verbazing gebracht. Zo’n grote kleurrijke boog die plots aan de hemel prijkt, het blijft tot op vandaag een mooi natuurfenomeen.
Gods verbond met zijn mensen is een regenboogverbond, zijn vriendschap met ons is heel kleurrijk, zo kleurrijk als de regenboog. Elke kleur van de regenboog is anders dan de andere, maar elke kleur mag en moet ook anders zijn en mag niet ontbreken, anders is de regenboog niet volledig. Zo wil God ons duidelijk maken dat, hoe verschillend wij ook zijn, wij enkel samen kleur kunnen geven aan ons leven, aan ons geloof.
Wanneer wij de regenboog zien mogen we ons dat herinneren, mogen we blij en dankbaar denken aan dat regenboogverbond van God met ons, van God met alle levende wezens. Maar in het bijbelboek Genesis staat er zelfs dat telkens wanneer wij die regenboog zien ook God aan zijn regenboogverbond met ons zal denken. Dat vind ik een boeiend zinnetje en de moeite waard er even bij stil te staan. Ik lees het nog even voor: God zegt: “Wanneer ik wolken samendrijf boven de aarde en in die wolken de boog zichtbaar wordt, zal ik denken aan mijn verbond met jullie en met al wat leeft, en nooit meer zal het water aanzwellen tot een vloed die alles en iedereen vernietigt.”
Telkens God een regenboog ziet zal Hij aan dat verbond denken. God denkt daar dus voortdurend aan, want God ziet de ontelbare regenbogen op deze wereld in één oogopslag, wij kunnen er maar één of twee tegelijk zien, maar God ziet ze allemaal, overal en altijd. God kan dus zijn verbond met ons niet vergeten. En hoe zit het met ons? Denken ook wij voortdurend aan dat verbond? Of leven wij soms alsof wij God niet nodig hebben? Zijn wij er voldoende van bewust dat wij verbonden zijn met God, met elkaar en met alle levende wezens?
Deze veertigdagentijd is een ideale periode om ons daarover te bezinnen. Dragen wij genoeg zorg voor ons regenboogverbond met God, m.a.w. leven wij zoals wij geloven? Doen wij wat wij hier in deze kerk zeggen, zingen en bidden? In deze veertigdagentijd werken we intenser aan onze relatie met God.
Dragen wij genoeg zorg voor ons regenboogverbond met elkaar, m.a.w. hoe gedragen wij ons tegenover elkaar? In deze veertigdagentijd leren we weer fijngevoeliger en oprechter met elkaar om te gaan.
Dragen wij genoeg zorg voor ons regenboogverbond met al wat leeft, m.a.w. hebben we genoeg respect voor Gods schepping? In deze veertigdagentijd mogen we weer meer verbonden zijn met al wat leeft.
En als we onze relatie met God, met elkaar en met de schepping onderhouden dan kleuren we niet alleen ons eigen leven, maar zeker ook het leven van zovele andere mensen.
Denk daar maar aan wanneer je nog eens een regenboog ziet…